برایت خاطراتی بر روی این دفتر سفید نوشتم

که هیچکسی نخواهد توانست چنین خاطرات شیرینی را

برای بار دوم برایت باز گوید.

چرا مرا شکستی ؟چرا؟

اشعاری برایت سرودم

که هیچ مجنونی نتوانست مهربانی و مظلومیت چهره ات را توصیف کند

چرا تنهایم گذاشتی ؟چرا؟

چهره پاک و معصومت را هزار بار بر روی ورق های باقی مانده وجودم نگاشتم

چرا این چنین کردی با من ؟چرا؟

زیباترین ستارگان آسمان را برایت چیدم.

خوشبو ترین گلهای سرخ را به پایت ریختم.

چرا این چنین شد/؟چرا؟

من که بودم؟

که هستم به کجا دارم می روم؟

اگردنیای مادنیای سنگه است 

بدان سنگینی سنگم قشنگه

 اگردنیای مادنیای درده  

بدان عاشق شدن از بهر رنجه

 اگر عاشق شدن هم یک گناه

دل عاشق شکستن صد گناه است  

دل عاشق شکستن صدگناه است  

 و چه سخت است دل کندن از چیزی که برای اوزندگی میکنی 

 ودردناکتر اگربدانی ناچاری از پذیرفتن انچه که سرنوشت برای تورقم زده است

می گویند : شاد بنویس ...

     نوشته هایت درد دارند!

         و من یاد ِ مردی می افتم ،

              که با کمانچه اش ،

                  گوشه ی خیابان شاد میزد...

                       اما با چشمهای ِ خیس ... !!

همه در جستجوی محبتیم  کدام رمق از حقیقتیم

آسمان را با مهر خورشید  سازند بی کران و پر امید

دل،اشک ریزان در شب تنهایی  کوچه به کوچه با پرواز تا رهایی

جلد دفتر عشق را مادر برایم نوشت  گویی که خود می دانست سازنده باشم در سرنوشت

نامه نوشتم به روزگار  جواب داد صبور باش در این روز ماندگار

شاید قصه همین جا تمام شود  قایق تو به آب روانه شود

شور عشقم مرا می خواند  سوی آزادی مرا می راند

بوسه عشق فدایت می دهم  من پرنده عشق را به آسمان پر می دهم

چه شبهایی با رویای تو خوابیدم

                                                    نفهمیدی

           چه شبهایی که اسم تو رو لبهام بود

                                                   نمیشنیدی

         چه شبهایی که اشکامو به تنهایی نشون دادم

        از عمق فاصله آروم واسه تو دست تکون دادم

          چه شبهایی با شب گردی

                      شبو تا صبح می بردم

              نبودی ماه جون می داد

                                         نبودی بی تو میمردم

             چه شبهایی دعا کردم یه کم

                 این فاصله کم شه

              یه بار دیگه نگاه من تو رویاهات مجسم شه

     توی این خونه یخ می بست تن سرد سکوت من

          چه قدر جای تو خالی بود

                      چه شبهای بدی بودن

    گذشتن    عمرو بردن

                             حالا من موندم و  حسرت

           چه قدر بی رحمه این دنیا

               به این تقدیر بد لعنت...............

هر جا بری هر چی بـــــشه
بدون که دل نمــــی کنــــم
هر کی ســـــر راهــت اومد
بدون که عاشــــــــقت منم
هر چی بگی همون میشم
هر چی بخوای بهت میــدم
هر جا بگی باهــات میـــام
جواب قلبـــــــــــــــتو میدم
اما بــــدون بــــــــــدون تو
روز و شـــــبم نمــــــیگذره
اگه که پیــــــشم نباشی
دیگه خوابم نمــــــــی بره
اما هــــــــــــنوز تو خاطرم
یاد تو میمــــــــــونه بدون
این دفعه هم طــاقت بیار
یک روز دیگه پیشـم بمون
یک روز دیگه پیشـم بمون
حالا که میــــری از پیشم
فقط بدون دوســــت دارم
بیا که دل تنـــگت میشم
سر روی شـــــونت بزارم
هرجا باشی بدون که من
چشـــمام هنــوز به راهته
چه جــــوریه که واسـه تو
جـــدایی خیـــــلی راحته
اگه بــــری نمــــــی تونم
یک لحظه هم راحت باشم
داری مـــیری فقــــط بگو
تا کی چشم به راهت باشم
حالا که میری از پیشـــم
فقـــــط اینو یادت باشــه
گرچه دلم ســــــیره ازت
خدانگهـــــــــدارت باشه
خدانگـــــــــهدارت باشه
یک روز دیگه پیشم بمون

دل و از دنيا بريدم اون همه سختي كشيدم

قلب شکسته ی تورو، خودم نوازش می کنم
نمی زارم تنگ غروب، دلت بگیره از کسی
تا وقتی من کنارتم، به هر چی می خوای می رسی
خودم بغل می گیرمت، پر می شم از عطر تنت
کاشکی تو هم بفهمی که، می میرم از نبودنت
خودم به جای تو شب ها، بهونه هات و می شمرم
جای تو گریه می کنم، جای تو غصه می خورم